توجه به مسئله «تولید» به عنوان مهمترین عامل رشد و توسعه اقتصاد و یک جامعه در شعارهای چند سال اخیر جهتگیری درست و مترقیای بود. امّا همواره نوعی ابهام و سردرگمی در خصوص اینکه تولید «چه چیزی» اولویت دارد وجود دارد. شعار امسال علیرغم اینکه تولید دانشبنیان و اشتغالزا را هدف قرار داده ولی با توجه به استدلالهایی که در این یادداشت آمده به نظر میرسد واجد چالش هایی در مسیر توسعه اقتصادی کشور نیز هست. در عوض گزینه بهتر (و احتمالا بهترین گزینه) برای اقتصاد ایران، تمرکز بر توسعه یک بخش صنایع ساخت[2] در اقتصاد ملی است. برزین جعفرتاش، پژوهشگر سیاستگذاری صنعتی، در یادداشتی به بررسی این مسئله پرداخته است.
[2]Technological Capabilities