هوش مصنوعی و علوم سیاسی
نوشته آلفردووالادائو/ترجمه نفیسه سیفی
درباره مرکز سیاست OCP
مرکز سیاست OCP یک اندیشکده سیاست محور مراکشی مستقر در رباط، مراکش است که در تلاش برای ترویج اشتراک دانش و کمک به بازتاب غنی در مورد مسائل کلیدی اقتصادی و روابط بین‌الملل می‌باشد. مرکز سیاست OCP با ارائه دیدگاه جنوبی در مورد چالش‌های استراتژیک عمده منطقه‌ای و جهانی که با کشورهای در حال توسعه و نوظهور مواجه هستند، قصد دارد از طریق چهار برنامه تحقیقاتی خود، مشارکت معناداری در سیاست‌گذاری ارائه کند: کشاورزی، محیط‌زیست و امنیت غذایی، توسعه اقتصادی و اجتماعی، کالا. اقتصاد و دارایی، ژئوپلیتیک و روابط بین‌الملل. بر این اساس، ما به طور فعال در تجزیه و تحلیل سیاست‌های عمومی و مشاوره و ترویج همکاری‌های بین‌المللی برای توسعه کشورهای نیم‌کره جنوبی شرکت می‌کنیم. در این راستا، مرکز سیاست OCP می‌خواهد محل پرورش ایده‌ها و منبعی برای آینده‌اندیشی در خصوص اقدامات پیشنهادی در مورد سیاست‌های عمومی در اقتصادهای نوظهور و به طور گسترده‌تر برای همه سهامداران درگیر در روند رشد و توسعه ملی و منطقه‌ای باشد. برای این منظور، اندیشکده بر تحقیقات مستقل و داشتن شبکه‌ای محکم از پژوهشگران پیشرو داخلی و خارجی تکیه دارد. یکی از اهداف مرکز سیاست OCP حمایت و حفظ ظهور «گفتگوهای آتلانتیک» گسترده‌تر و همکاری در مورد مسائل استراتژیک منطقه‌ای و جهانی است. با آگاهی از این که دستیابی به این اهداف مستلزم توسعه و بهبود سرمایه انسانی است، ما از طریق مدرسه سیاست گذاری خود متعهد هستیم که به طور مؤثر در تقویت ظرفیت‌های ملی و قاره‌ای مشارکت داشته باشیم و درک موضوعات مربوط به حوزه‌های تحقیقاتی مرتبط را افزایش دهیم. به موازات این، ما در تلاش برای ایجاد یک شبکه حرفه‌ای، جوان و قوی از رهبران نوظهور هستیم که به دگرگونی آفریقا اختصاص یافته‌اند. همچنین با ارائه فرصت‌های اصیل و محرک برای مشارکت با نسل در حال رشد تصمیم گیرندگان جدید در بخش‌های مختلف، می‌کوشیم.
درباره نویسنده
آلفردووالادائواستاد دانشکده امور بین‌الملل پاریس (PSIA) علوم پو پاریس و یک پژوهشگر ارشد در مرکز سیاست OCP که بر روی امور بین‌الملل، ژئوپلیتیک، اقتصاد جهانی، برزیل و آمریکای لاتین تمرکز دارد. در کنار این سمت‌ها، او رئیس هیئت مشورتی اتحادیه اروپا و برزیل است. در بروکسل، عضو هیئت مشورتی بین‌المللی CEBRI مرکز روابط بین‌الملل برزیل-ریودو) ژانیرو)، عضو کمیته بین‌المللی رنکونترز ژنو (RIG)،مدیر آمریکای لاتین رئیس تحقیقات CESEM-HEM در مراکش و ستون نویس رادیو فرانسه بین‌المللی (RFI)، عضوسابق از هیئت امنای UNITAR (2015-2009) و مدیر سابق کرسی علوم مرکوسور (1999-1999) 2010) و هماهنگ کننده گروه کاری مذاکرات اتحادیه اروپا و مرکوسور و کنفرانس بین‌المللی فورت کوپاکابانا درباره گفتگوهای دفاعی و امنیتی اروپا و آمریکای جنوبی. پروفسوروالادائو منتشر کرده است به طور گسترده در مورد ژئوپلیتیک، اقتصاد جهانی، ادغام منطقه‌ای و مذاکرات تجاری، برزیل و آمریکای لاتین. او دارای مدرک دکترا در رشته علوم سیاسی از دانشگاه علوم سیاسی پاریس است.
چکیده
آینده دموکراسی نمایندگی نامشخص است.تحکیم تدریجی نهادها، رویه‌ها، مراجع فرهنگی و ایدئولوژیک آن، مستقیماً با تکامل ترکیب اقتصادی و اجتماعی عصر صنعتی همگن بود.اما این الگوی اجتماعی تاریخی در حال ذوب شدن است.«تولید انبوه برای مصرف انبوه» فوردیسم-که توسط رسانه‌های گروهی صحنه سازی شده بود- پارادایم اصلی سیستم‌های سیاسی قرن گذشته بود.گره‌های قدرت ساختار عمودی مرتبط با زنجیره‌ای از "نهادهای متوسط" شامل مواردی از جمله: اتحادیه‌های کارگری، گروه‌های تجاری، احزاب سیاسی و پارلمآن‌ها، سیستم‌های قضایی سلسله مراتبی، بخش‌ها و آژانس‌های دولتی، نیروهای نظامی و پلیس، رسانه‌های یک طرفه(رسانه‌های غیر تعاملی)، کسب و کارهای بزرگ، دولت بزرگ و رسانه‌های بزرگ می‌باشد.اکنون مدل فوردیست در رقابت برای بقا به یک دیوار زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی برخورد کرده که می‌تواند منجر به ایجاد پارادایم جدیدی شود.«فوردیسم جهانی»، محدودیت‌ها و تهدیدهای فراملی، اطلاعات درست و نادرست در همه جا، فناوری‌های مخرب جدید، نوآوری دائمی و ظهور فضای مجازی به عنوان مرجع جدید «سرزمینی»، در حال تسریع در یک تحول اجتماعی و سیاسی تاریخی است. تولیدات سفارشی تحت شبکه برای مصارف سفارشی تحت شبکه -زیر سایه ارتباطات تعاملی شخصی- هسته اصلی گسترش یک الگوی اجتماعی جدید "دیجیتال" است.
چه مفاهیمی برای ارجاعات و نظام‌های سیاسی ده‌ها ساله و گاه چند صد ساله ما وجود دارد؟ نهادهای عمودی سنتی اکنون برای بقا می‌جنگند، در حالی که انبوهی از افراد و بازیگران گروهی تک کاره -که به صورت افقی با ارتباطات دائمی به هم مرتبط شده‌اند- مشغول تلاش برای اثبات خود از طریق اشکال جدید سازمان‌دهی اجتماعی هستند. جهان قدیم تلاش می‌کند تا کنترل را از طریق اشکال مختلف «تکنو حزب گرایی»، «دموکراسی غیرلیبرال» یا حتی برخی «مدل گرایی لیبرال» ملایم برقرار کند. در حالی که دنیای جدید در تمرکززدایی، «خوشه‌های سرزمینی»، «جنبش‌های زودگذر»، اختلالات کارآفرینی، و «سیاست‌های راه‌اندازی سیاست‌های استارت‌آپی» که سعی می‌کنند اهداف افقی تعریف‌شده را با تصمیم‌گیری عمودی تطبیق دهند، رشد می‌کند. شوم تر: بسیاری در رویای یک مکانیزم هوش مصنوعی به عنوان یک قدرت مشروع و آخرین راه حل غیرانسانی می‌بینند که می‌تواند یک ساختار قدرت سیاسی "خنثی" و "به نفع همگان" ایجاد کند.
برای تحلیل و عمل به این انقلاب تمدنی بزرگ، به ابزارهای مفهومی جدیدی نیاز داریم. علوم سیاسی و اجتماعی کنونی به این موضوع تمایل دارد. آن‌ها در همزیستی نزدیک با علوم "سخت" و مکانیکی دوران صنعتی توسعه یافتند. این مقاله تلاش می‌کند با بهره‌گیری از علوم شناختی و بینش‌های هوش مصنوعی -به‌ویژه تحقیقات «شبکه‌های عصبی»- به عنوان استعاره‌ای برای درک جهش‌های معاصر در تاریخ اجتماعی، به تلاش برای ایجاد پایه‌های جدید برای علوم سیاسی و اجتماعی «دیجیتال» قرن ۲۱ کمک کند. به منظور درک مسیر و چالش‌های آینده قدرت سیاسی، حکومت و حکومت کردن باید پویایی جامعه بشری را به عنوان یک «شبکه عصبی مکرر» خودسازمان‌دهنده در نظر گرفت.
 هوش مصنوعی و علوم سیاسی.pdf | [ ] | 1223 kB |