مسعود بنافی: ضرورت نقش آفرینی گسترده اجتماعی مردم، و ناتوانی دولت براي حضور و مداخله در مسائل مختلف اجتماعی، هنوز به باور حقیقی بدنه جامعه تبدیل نشده است. توقع از دولت براي انجام صفر تا صدي کامل امور مختلف در سطوح خُرد، جزء لایتجزي باور عمومی افراد جامعه و حتی مسئولین امر است. نگاه به دولت (حکومت) باید از کارگزار همه امور به تسهیل‌گر امور تغییر یابد. رسوخ این نگاه، مستلزم خودآگاهی و اندیشه تغییر در بین آحاد جامعه و بخش سوم است. این پژوهش تلاشی است براي انعکاس این نگاه در عرصه زندگی شهري و مدارس؛ و می‌کوشد با الهام از جوامع موفق، الگوهایی از مشارکت فعال مردم و دانش‌آموزان در امور اجتماعی خود را (به جاي واگذاري همه امور به دولت) به تصویر کشد. بازپروري الگوهاي سبز در عرصه مدارسی که نوعاً با حیاط‌هاي آسفالت شده و ساختمان‌هاي بتنی، در اذهان جامعه ایرانی نقش بسته است، سهم‌یاري این پژوهش است. فضاي شهري و عمده مدارس فعلی کشور، فاقد مؤلفه‌هاي کیفی چون روح، نشاط، سرزندگی و پویایی است و در ساعات غیر کاري یا غیردرسی، کالبد شهر و مدارس بیش از آن که رغبت‌زا باشد رغبت‌زداست. این پژوهش، هر چند به اختصار، دریچه نگاه دیگري را به محیط زندگی متفاوت می‌گشاید.

 برای مطالعه متن کامل این مقاله به فایل پیوست مراجعه فرمایید.