طرح تأسیس مدرسه عالی سینما به اهتمام دفتر مطالعات دانش سینمایی و طرح سینمای هنر و تجربه نوشته ایرج تقی پور نیز به آن ضمیمه شده است.
مقدمه این بسته سیاستی به قلم حجت الله ایوبی رئیس سازمان سینمایی و به شرح زیر است: «چند ماهی از دوران تازه سینمای ایران گذشت؛ ما ه هایی پر ماجرا. مرور آنچه گذشت، بازگویی قصه های تلخ و شیرینی است که جایش اینجا نیست. اما در یک جمله می توان چند ماه گذشته را مانند دورانِ پیش رو، دوران بیم و امید دانست؛ هول و هراس از سختی راهی که در پیش است.
سینماگران بیمناکند از اینکه نشود و نتوانیم و امیدوارند به اینکه گذشته تکرار نخواهد شد. امیدوارند به روزهای خوب. به بازگشت احترام و متانت و وقار. به پایان تنشها و بحرانها.
امیدوارند به پایان بدگمانیها، پایان تلخیها و پایان روزگار بی خانمانی سینمای ایران. و اما بیمناکند از بازگشت رانتخواری؛ از اینکه ویژه خواری به قوت خود باقی باشد و ویژه خوارانی جدید جای ویژه‌خواران دیگر را بگیرند.
بیمها و امیدهایی که حال و هوای امروز سینمای کشور است... من هم به عنوان سکاندار این کشتی طوفانزده همچنان در بیم و امیدم. بیمناک از .... و امیدوار به اعتمادی که سینمای ایران به مدیران سینمایی دارد؛ امیدوار به همکاری و همدلی که در جامعه سینمایی کشور پدید آمده؛ به جوانان پرشور و خلاقی که پر از اندیشه های درخشانند؛ امیدوارم به بازگشت سایه پرمهر بزرگان سینما بر سرِ سینمای ایران؛ امیدوارم به سلام گرمِ مردم ایران به سینما؛ امیدوارم به آشتی مردم با سینما؛ به شکل گیری اقتصاد سینما؛ به ورود بخش خصوصی به عرصه سینما؛ امیدوارم به پایان رانتخواری و ویژه خواری؛ به حرکتی پرشتاب به سوی عدالت فرهنگی؛ به سوی همدلی و همکاری بین خانواده بزرگ سینما... در ماه های گذشته گامهایی به سوی سینمای امید برداشته شد.
مهم ترین گام بازگشت اعتماد به جامعه سینمایی است. شور و شوقی وصف ناشدنی برای آفرینش آثار پرامید ایجاد شده. جا دارد که خوشحال باشم؛ چر اکه موضوعات اساسی در دستور کار سینمای امید قرار گرفته. طرحها و فیلمنامه های درخشانی برای روایت حماسه های دوران پرافتخار دفاع مقدس رسیده. تحکیم بنیان خانواده، فیلمنامه های اجتماعی خوب و به ویژه توجه شخصیتهای برجسته سینمای کشور به بزرگان تاریخ ادب و عرفان اسلامی نویدبخش روزگار خوبی در سینمای ایران است.
رونق گیشه ها دیگر آرزویی دست یافتنی نیست. با یک ماه پررونق به استقبال اکران نوروزی رفتیم. با نوروزی پرفروش به خود امید می دهیم که سالی که نکوست از بهارش پیداست. حرکت پرشتاب و جهادی برای دیجیتال کردن سینماهای کشور به سرعت میوه داد. شهرستانهای کشور سرانجام طعم شیرین اکران همزمان با تهران را چشیدند. برای نخستین بار فروش شهرستانها بر تهران پیشی گرفت و این اتفاقی بسیار مبارک و امید بخش است. به خوبی می دانیم که راهِ نجات سینمای ایران، آشتی مردم و سینماست. برای رونق اقتصاد سینما راهی جز رونق گیشه ها نیست.
سالن های خوبی که یکی پس از دیگری گشوده خواهند شد و پایان بازسازی سه سالن سینمای قدس که آرام و بی سر و صدا در شش ماه گذشته پرشتاب انجام گرفت، می تواند نسیم امیدی برای جان گرفتن بازار سینما باشد.
اما دو واژه «بازار» و «سینما» گاهی با هم در ستیزند. سینمای خلاق و هنری امیدی برای بازاری شدن ندارد. این سینما که اتفاقا نام سینما را به خوبی شایسته است، باید پاس داشته شود.
سینمای ایران به فیلمهای کم هزینه و سرشار از اندیشه های نو، شهره جهان است. اندیشه و گیشه می توانند از هم گریزان باشند. آنجا که این دو به هم می رسند، زهی سعادت و آنجا که سینمای اندیشه از گیشه باز می ماند، بر ماست که به فریادش رسیم. پس از چندین و چند نشست با نام آوران این عرصه، برای اینکه سینمای هنری و اندیشه ای برای همیشه بماند و پاس داشته شود طرح «سینمای هنر و تجربه » به ویراست نهایی رسید. سینماهای هنر و تجربه می توانند میعادگاه سینمای هنری و خلاقانه به ویژه برای نسل جوان و دانش پژوه باشند که امید است در آینده ای نزدیک این طرح به اجرا در آید.
برگزاری پنج جشنواره در چند ماه گذشته ضرورت بازنگری و یا دست کم بازخوانی چگونگی برگزاری جشنواره ها را نشان داد. جشنواره راهی است برای دیده شدن، اما نباید تنها راه ممکن برای دیده شدن باشد. جشنواره وسیله است و نباید به هدف اصلی تبدیل شود. جشنواره، یک آیین است، آیینی برای گِردِ هم آمدن. با هم به گفت وگو نشستن. آیین همبستگی و همگرایی. باید چاره ای اندیشید تا آیین همگرایی بهانه ای برای واگرایی بین اهالی سینما نشود. رسیدن به جشنواره هایی متناسب با استانداردهای جهانی ولی با رنگ و طعم ایرانی و اسلامی در دستور کار است.
سینمای ایران به درجه ای از پختگی و بلوغ رسیده که می توان از مدرسه سینمای ایران نام برد. چه بسیارند دوستداران سینما در گوشه های جهان که آرزومندند روزگاری را در مدرسه سینمای ایران بگذرانند. مدرسه عالی سینما که در شش ماه گذشته طرح آن نهایی شد، می تواند پاسخی به این نیاز باشد؛ مدرسه ای که نام ایران و سینمای ایران را شایسته باشد؛ مدرسه ای کارگاهی برای تضمین فردای سینمای ایران؛ مدرسه ای متفاوت از دانشکده ها و آموزشگاه های رایج؛ مدرسه ای که حلقه وصلی برای همه بزرگان سینما باشد؛ مدرسه ای به روز از نظر فناوری و تجهیزات سینمایی؛ کارگاهی برای آموزش استعدادهای درخشان ایرانی و آنان که می خواهند سینما را در مکتب ما بیاموزند.
سال 1393 را با سازمانی آغاز می کنیم که کمی سبک تر شده. شاید برای نخستین بار سازمانی داوطلبانه تعدادی از پست های مصوب خود را حذف می کند. اما و اگرها درباره سازمان یا معاونت هم به پایان رسید. با مصوبه جدید هیئت دولت و ابلاغ رسمی معاونت راهبردی ریاست جمهوری، سازمان سینمایی دارای سه معاونت و 11 اداره کل است. دو معاونت فعالیتها و آثار در هم ادغام و به معاونت نظارت و ارزشیابی تغییر نام داد. معاون آموزش، پژوهش و برای کمک به رشد علمی و روزآمدی سینمای کشور تاسیس شد که در نمودار جدید امور بین الملل به عنوان اداره کل مستقل برجسته شده است.
امور بین الملل را جدی گرفته ایم. اگر چه هنوز برای گزارش دهی بسیار زود است، اما همه شرایط برای آغاز دوران تازه ای در عرصه بین الملل فراهم شده. اقدام های جزیره ای در موسسات به پایان رسیده و به سوی سیاست واحد بین الملل پیش می رویم. به عنوان مثال در جشنواره کن امسال، همه سینمای ایران زیر یک چتر گرد هم آمدند. کارشناسان بین الملل موسسات، برگزیدگان فیلم فجر، برگزیدگان مردمی جشنواره، عده ای از منتقدان سینما و برگزیده جشنواره حقیقت و فیلم کوتاه تهران، سینمای ایران را در کن امسال نمایندگی کردند. تفاهم های خوبی با کشورهای همسایه و کشورهای مهم اروپایی در شرف نهایی شدن است. حضور فعال در جشنواره ها با هدف یافتن راهی برای اکران فیلم های ایران خواسته مهم ماست.
اما آنچه که پیش رو دارید، خلاصه ای است از سیاست های حمایتی سازمان سینمایی در سال 1393 . در آرزوی روزگاری هستیم که سینمای ایران بدون نیاز به حمایت مالی سازمان سینمایی زندگی کند. اما تا تحقق آن رویا چاره ای جز کمک به ساخت فیلم و حمایت برای اکران فیلم ها نیست.
همان گونه که گفته شد، رویکرد اصلی، حرکت به سوی حمایت پس از تولید است. حمایت از تولید هم شفاف و بر اساس ملاک هایی است که اعلام شده. رویکرد کلی این بسته حمایت از برنامه هایی است که بر رونق سینما بیافزاید و سفره خالی و کوچک سینما را کمی بزرگتر کند. توافق های نهایی برای صدور کارت سینما صورت گرفته است.
با دستگاه ها و نهادهای مختلف در حال رایزنی هستیم تا کارت های سینما را برای کارکنان شان شارژ کنند. مکانیزه کردن سیستم فروش، راه اندازی سیستم یکپارچه دیجیتال و بازسازی و به سازی سالن های سینما در اولویت برنامه هاست. بخش قابل توجهی از بودجه امسال نیز به حمایت از اکران فیلم و خرید رایت فیلم ها اختصاص خواهد یافت.»