عبدالله گله‎داری (1300 خرمشهر، ایران- 1362 لندن، انگلستان) مترجم، نویسنده، روزنامه نگار و گزارشگر ایرانی در سال‌های پیش از انقلاب ایران، در زمره برجسته‌ترین مترجمان و روزنامه‌نگاران ایرانی در روزنامه کیهان مشغول به کار بود. گله‌داری عالوه بر ترجمه کتاب‌های گوناگون سیاسی از زبان انگلیسی به فارسی، گزارشات دست اول میدانی از رویدادهای بین‌المللی زمان خود تهیه و با برخی از رهبران و سیاستمداران جهانی مصاحبه کرد. او به زبان‌های فارسی، انگلیسی، عربی و اردو تسلط داشت. برخی محافل سیاسی و امنیتی جمهوری اسلامی عبدالله گله‌داری را با شیخ عبدالله گله‌داری سرمایه‌دار و نماینده بندر عباس در مجلس چهاردهم شورای ملی، که عموی او بود، اشتباه گرفته‌اند.

عبدالله گله داری از اوایل دهه ۱۳۳۰ خورشیدی وارد عرصه کارهای ترجمه، پژوهش و روزنامه نگاری شد و روزنامه کیهان را که عبدالرحمن فرامرزی و مصطفی مصباح زاده پایه گذاری کرده بودند برای این کار انتخاب کرد. بنظر می اید که فرامرزی شخصیت برجسته عرصه مطبوعات و سیاست ایران در سالهای پیش از انقلاب که همشهری و از نزدیکان گله داری بود، مشوق ورود او به عرصه مطبوعات و بویژه کیهان بوده است. گله داری از نزدیک ترین دوستان فرامرزی در کیهان تا زمان مرگ او در سال ۱۳۵۱ بود.

گله داری در طول سه دهه فعالیت خود در بخش بین الملل روزنامه کیهان کارهای زیادی در زمینه ترجمه، گزارش و تحلیل رویدادهای منطقه ای و بین المللی انجام داد، و چندین مصاحبه با سیاسمتداران برجسته دنیای روز داشت. مصاحبه با حبیب بورقیبه رییس جمهور تونس در ۱۹۷۵، ذوالفقار علی بوتو نخست وزیر پاکستان در ۱۹۷۴، یومیتو عبدالای پادشاه تایلند در ۱۹۷۵، انگوین وانتیو در ویتنام ۱۹۷۳، رابرت کندی در امریکا، از جمله این گفگو ها بود.

علاوه بر کار مطبوعاتی، عبدالله گله داری در زمینه ترجمه کتاب نیز وارد صاحبنام شد و به کنار از چند ترجمه کارهای ادبی، کتابهای معروفی درباره زندگی سیاستمداران جهانی از انگلیسی به فارسی ترجمه کرد. از ان جمله میتوان به زندگی جان اف کندی رییس جمهور امریکا، جمال عبدالناصر رهبر مصر و نوردوم سیهانوگ رهبر کامبوج اشاره کرد.

گذشته از این، گله داریذاز تحولات عمده بین المللی و منطقه ای همچون بهار پراگ در ۱۹۶۸ و یا رفراندوم سازمان ملل در بحرین برای جدایی از ایران در ۱۳۴۹ (۱۹۷۰) گزارش میدانی تهیه می کرد.

گله داری در زمستان ۱۳۵۷یعنی اندکی پس از سقوط نظام پهلوی و افتادن کیهان بدست نیروهای انقلابی، خود را بازخرید کرد و از ایران خارج شد. در فاصله سالهای ۱۳۵۸ و ۱۳۶۲ در لندن با روزنامه خلیج تایمز که به یکی از خویشاوندان مادری او تعلق داشت همکاری می کرد. گله داری در ابان ماه ۱۳۶۲ در سن ۶۲ سالگی دیده از جهان فرو بست و در ارامگاه مسلمانان لندن به خاک سپرده شد.

خانواده

عبدالله گله داری در سال با مهین شهریاران (قشقایی) ازدواج کرد. حاصل این ازدواج چهار فرزند به نامهای، شهریار، شراره، شهرام و شهداد بود. شراره گله داری تنها دختر او راه پدر را ادامه داد.

شراره گله داری از سال ۱۳۵۸ تا ۱۳۶۱ نخست در حسابداری کیهان و سپس در هفته نامه کیهان بچه ها به کار مشغول شد. داستانهای کوتاه او در کیهان بچه ها، بویژه مطلب دنباله دار «قصه های گلی و بی بی فاطمه» نشانه قلم توانای او در داستان نویسی بود. شراره گله داری به همراه مادر و برادرانش به فرانسه مهاجرت و در انجا ازدواج کرد.

برای مطالعه اسناد مربوطه به فایل‌های پیوست مراجعه کنید.