معصومه سلطانی: در عصر کنونی چه در سطح جهانی و چه در سطح ملی، شاهد هستیم که روزهای معینی را  بنا بر مناسبت‌ها‌ی خاصی نام‌گذاری می‌کنند. در این میان برخی از این روزها درقیاس با برخی دیگر نزد اکثر مردم ناشناخته باقی مانده است و تنها افرادی ازآنآگاه هستند که به گونه‌ای با آن مناسبت مرتبط باشند. نمونه‌ی بارز مطلب فوق، روز عصای سفید است. روزی که نه تنها نزد عموم مردم عزیز ایران نا‌شناخته است، بلکه با کمال تاسف برخی از مسوولان مربوطه نیز نسبت به آن آگاهی محدودی دارند، یا اساسا نا‌آگاه هستند.

تعجبی ندارد اگر پیرامون تاکید من در رابطه با چنین روزی پرسش شود. به نظر منچنین روزی به مثابه یک نشانه است. نشانه‌ای که اگر به دست فراموشی سپرده شود، می‌تواند دلالت‌گر فراموشی تدریجی این گروه در جامعه باشد. از سوی دیگر چنینروزی می‌تواند مبدایی برای طرح مسائل و الزاماتی باشد که این گروه با  بهره‌گیری از آن قادر خواهند بود زندگی خود را با سهولت و استقلال بیشتری  اداره کنند. البته ذکر این مطلب خالی از لطف نخواهد بود که، اصولا طرح چنینمسائلی از یک فرد ساخته نیست. بلکه نیازمند انسجام، اتحاد  و همکاری در جهت  نیل به اهداف است. اما در زمانی که چنین امری میسر نیست طرح چنین مبحثی در این  روز خالی از لطف نخواهد بود. حد اقل فایده ای که از آن انتظار می‌رود، آگاهی‌بخشی اجتماعی است.

به منظور مطالعه کامل متن فایل پیوست را دانلود نمایید.