رزین واتسون معتقد است که شبکه سازی، حمایت حزبی و شیوه های کاری بروز، کلید عدم تعادل جنسیتی در وست مینستر هستند.
علی رغم نقش و صنعت مزبور، شبکه سازی غالبا یک بخش ضروری از شغل روزمره مدرن می باشد. ما غالبا طیفی از ارتباطات را در طول زندگی حرفه ای مان ایجاد میکنیم و از مردمی که با آنها ملاقات میکنیم و کار میکنیم، می آموزیم. من به عنوان یک مشاور سیاسی حرفه ای میتوانم این را تایید کنم که این مسئله مانند جاهای دیگر، در وست مینستر هم معتبر است. من معتقدم که برای ایجاد یک محیط زنانه ی دوستانه در پارلمان، ساختن این شبکه ها امری کلیدی است.
توبی هلم بدرستی بر نگرانی های فزاینده در خصوص تعداد پایین نمایندگان زن در پارلمان تاکید میکند و همچنین شکایتهای اخیر از آزارهای جنسی نشان میدهد که ما بسیار فوری نیازمند اصلاح و به روز کردن سیستم سیاسی هستیم. ما میتوانیم در جهت بهبود اوضاع با سه اقدام ساده، گام‌های بلندی برداریم.
اولین اقدام، زنانی که یک علاقه واقعی به سیاست دارند، باید بصورت موثری برای رسیدن(جهش وار) به مناصب انتخابی مورد تشویق قرار بگیرند. هرچند یک شبکه ی گسترده ای از زنانی که در سیاست به صورت حرفه ای و داوطلبانه وارد شده اند وجود دارد، اما از این شبکه ها برای عضوگیری (جذب) نمایندگان جدید زن در مجلس نمایندگان استفاده نمیشود. به طور مثال در حالی که 41 درصد از نیروی کار در شرکتهای ثبت شده در انجمن مشاوران حرفهای را زنان تشکیل میدهد، فقط 23 درصد از نمایندگان در مجلس عوام، زن هستند.
زنانی که در حال حاضر در یک بخش از حیات سیاسی مشغول به کار هستند لازم است که برای فعالیت در دیگر بخش‌ها نیز مورد تشویق قرار بگیرند. زنی که فعالیتهای سیاسی را در حال حاضر در یک موسسه بزرگ انجام میدهد بایستی این تجربه ذی‌قیمت خود را به یک انجمن حزبی محلی بیاورد. بنابراین چنین زنانی بایستی توسط ستاد هر یک از احزاب سیاسی به طور روزانه در نقشهای محلی به کار گرفته شوند. این زنان همچنین بایستی از شبکه های حرفه ای خود در راستای حمایت این زنان همچنین قادر خواهند بود که از این شبکه های حرفه ای خودشان را در راستای جذب دیگر نامزدهای زن در پست های حزبی و داوطلبی برای مناصب کمک بگیرند.
دوم، بعد از معرفی و به کارگیری این زنان در نقش های محلی، لازم است احزاب سیاسی در انتقال گذار آنها از عرصه سیاست گستره ی محلی به عرصه ملی کمک نمایند. در این حالت، هر حزبی لیستی از افرادی دارند که میتوانند برای نامزد شدن در پارلمان انتخاب شوند، اما این لیستها دربرگیرنده ی هزاران نام میباشند. برای تشویق زنان، حزب کارگر هر از گاهی لیستهای نهایی کاملا زنانه را برمی گزینند و محافظه کاران یک لیست معرفی میکنند، اما این اقدامات نیز مشکلات خود را داشته اند. برای بهبود شانس انتخاب شدن زنان، لیست احزاب لازم است محدود شوند به طوری که تعداد افراد، منطبق با 650 کرسی فعلی شود. این وضعیت تضمین میکند که هر زنی که در لیست جای گرفته متعهد میشود که برای یک کرسی رقابت کند و از طرفی هم شایستگی هر فرد در لیست انتخاب شده، علی رغم جنسیتش افزایش یابد.
برای جلوگیری از نادیده گرفته شدن نامزدهای زن، حوزه های انتخابی محلی میتوانند در اسرع وقت، عرصه ای برای انتخاب بهترین زنان در لیست باشند و همه زنان گزینش شده در لیست، تجربه نامزدی در یک انتخابات سراسری را خواهند داشت. این امر باعث خواهد شد که کلیت فرایند برای نسل بعدی کم اضطراب تر باشد.
و آخر این که، هنگامی که تعدادی از زنان وارد عرصه سیاست میشوند ما باید مطمئن باشیم که آنها از حمایت حرفه ای مشابه دیگران برخوردار باشند. مجلس الزاما باید شیوه های فعلی قدیمی خود را کنار گذاشته و یک روش دادخواهی حرفه ای مدرن را معرفی کند. افرادی که در وست مینستر کار میکنند (هم اعضای پارلمان و هم کارمندان حزب) باید و نه فقط در زمان تهدید و بحران (بلکه همواره) انتظار حمایت کامل مجلس نمایندگان را داشته باشند.
قواعد طلایی مجلس نمایندگان باید توسط مسئولین مستقلی که در سطوح بالای حزبی قرار دارند تضمین شود و این افراد میدانند که قربانیان تنها میخواهند مسئله ی خاص خودشان حل شود و به کلیت حزب صدمه وارد نشود. درست و غلط، بسیاری از قربانیان آزارهای شخصی آنها در عرصه ی گستردهای (به حزب) صدمه وارد کنند چون هنوز بدان معتقدند.
اما این خیلی وحشتناک است که شبکه ی گسترده ای از زنان باشند که در حال حاضر در حوزه سیاست مشغول به کارند اما برای نامزد شدن برای پارلمان مورد تشویق قرار نگیرند. ما میدانیم که زنان درگیر در سیاست را کجا بیابیم، پس به آنها شانس انتخاب شدن را بدهیم.
طاهره مهرورزیان